Wyjaśnienia zaś idące od przyjętego modelu lingwistycznego wnoszą niewiele implikacji dla psycholingwistycznych potrzeb wniknięcia za pośrednictwem mowy agramatycznej w rzeczywisty proces kształtowania wypowiedzi słownej przez człowieka zdrowego. Nie ulega wątpliwości, że potrzeby te spełnić może tylko podejście kompleksowe. A więc połączenie wiedzy neuropsychologicznej i psycho- ingwistycznej. Z badań prowadzonych we wspomnianym aspekcie na uwagę zasługują dane, które uzyskał A. R. Łuria (1.946) odnośnie do agra- matyzmów w afazji semantycznej, pomijanej dotąd w tym względzie.
