Może to wynikać zarówno z niedorozwoju całego mózgu w następstwie przebytego niedotlenienia we wczesnym okresie życia płodowego, jak również zależeć od kształtowania się dominacji mózgowej u badanych dzieci; wrodzone zaburzenia mowy nie mają charakteru zaburzeń afatycz- nych, gdyż istotą ich jest brak rozwoju mowy datujący się od najwcześniejszego dzieciństwa. Autorka proponuje dla tego rodzaju zaburzeń określenia „wrodzony niedorozwój ekspresji słownej” — dla zaburzeń dotyczących jedynie wypowiadania słów, i „wrodzony niedorozwój recepcji i ekspresji słownej” — dla zaburzeń w rozumieniu i wypowiadaniu słów. Określenia powyższe odzwierciedlają zarówno charakter zaburzeń mowy (jej niedorozwój), jak i wskazują na fakt, że wystąpienie niedorozwoju mowy jest następstwem wczesnego uszkodzenia mózgu, ma więc charakter wrodzony.
