U dzieci z jąkaniem nerwicopodobnym następuje patologia w organizacji tonicznej aktyw­ności mięśniowej w postaci aktywności arytmicznej. U dorosłych cho­rych tej grupy wymienione zjawiska są rzadziej obserwowane; Autorzy uważają, że u dzieci w wieku 5 – 7 lat wykształca się zapro­gramowana w konkretnych parametrach aferentnych mowa, mająca nad­zwyczaj złożoną organizację sensomotoryczną, z wielością hierarchicz­nych poziomów i […]

Przyjmuje się istnienie dwóch głównych mechanizmów zaburzenia centralnej regulacji mowy w jąkaniu. Przy pierwszym z nich jąkanie roz­wija się na tle mowy kształtującej się prawidłowo, adekwatnie do wieku. W tych przypadkach powstające zaburzenie szybko nabiera charakteru odruchu warunkowego. Zwrotna aferentacja informująca o rezultatach wykonania czynności artykuiacyjnych z wiekiem rozregulowuje prawi­dłowo kształtujący się system funkcjonalny mowy […]

Drugi mechanizm związany jest z wczesnym organicznym uszkodzniem centralnego systemu nerwowego. W tej sytuacji opóźniony jest roz­wój nawyków ruchowych w dzieciństwie (siedzenie, stanie, chodzenie) i pozostaje trwałe kalectwo niezręczności ruchowej. Zaburzenie w sferze motorycznej szczególnie wyraźnie odbija się na systemie mownym. Ją­kanie u takich dzieci przejawia się już od początku wykształcania mowy (przejawia, a nie […]

Odwrotnie sytuacja przedstawia się, gdy przyczyną ją­kania jest uszkodzenie centralnego systemu nerwowego. W tych przy­padkach idzie o odbudowanie (zbudowanie) programu artykulacyjnego wszystkimi dostępnymi środkami, przy udziale wszystkich możliwych analizatorów. Udział kontroli świadomości jest tu niezbędny.Oddzielny problem w klinice mowy stanowią możliwości poro­zumiewania: się słownego i ich rozwój u osób głuchych i niedosłyszących. Z metodologicznego punktu […]