W serii eksperymentów skierowanych na badanie logicz­nego toku myślenia ujawniono typowe dla schizofrenii „ześlizgi” (B. W. Zeigarnik, 1968). Wyniki zaś eksperymentów przeprowadzonych w celu badania ukierunkowania myślenia potwierdziły występowanie u schizo­freników „wieloplanowości myślenia”, „rozkojarzenia myślenia”, polega­jącego na zagubieniu właściwości ukierunkowania na treść, brak logicz­nego podmiotu oraz utraty funkcji mowy jako narzędzia myślenia i środ­ka komunikacji […]

Jak nigdzie indziej, tak w klinice psychiatrycznej mowa chorego stanowi ważne ogniwo diagnostyczne. Oto co w tej sprawie mówi znany psychiatra prof. A. Kępiński (1978, s. 138): „Styl ekspresji słownej daje nam cenną nieraz charakterystykę człowieka. W sposobie mówienia mia­nowicie można odkryć aspekt emocjonalny, wolicjonalny i percepcyjny (lub poznawczy) stosunku do otaczającego świata. O aspekcie […]

Odnosi się to również do wypowiedzi pisanej. Wykonywano nawet tego rodzaju doświadczenia, że zamazując poszczególne litery czy słowa unie­możliwiano zrozumienie treści, czytelnik jednak był w stanie określić ton emocjonalny wypowiedzi. Człowiek smutny używa innych przymiotni­ków i inaczej buduje zdania niż człowiek wesoły; innych używa się okre­śleń, będąc wrogo czy nieufnie .nastawionym do rozmówcy, niż darząc […]

Z te­go względu do okresu szkolnego należy dołączyć okres przedszkolny, ponieważ ważną rolę w procesie kształtowania doświadczenia językowe­go odgrywają instytucje, takie jak przedszkole, a przede wszystkim szkoła. Myślą przewodnią będzie założenie, że rozwój doświadczenia ję­zykowego podlega prawom doświadczenia indywidualnego, kształtujące­go się u ludzi przez całe życie (por. Z. Włodarski, 1975), choć różne są w tym […]