Ponadto uwzględnia się fakty w zakresie rozpadu systemu fleksyjnego, a w tym niemożność posługiwania się systemem czasowym czasowników oraz używanie czasowników w formie bezokolicznikowej, zastępowanie przypadków zależnych rzeczownika mianownikiem. Rejestruje się też tendencje do nadużywania stereotypów, co przejawia się w upraszczaniu struktur syntaktycznych. Ilustracją lingwistycznego podejścia do agramatyzmów może bvć praca H. Tomaszewskiej-Volovici (1976). Interpretacja danych otrzymanych w eksperymencie zasadniczo sprowadza się do wyodrębnienia dwóch mechanizmów powstawania agramatyzmów: fonetycznego Jednakże, jak stwierdza sama autorka, wykonane badanie nie daje pełnej odpowiedzi na pytanie o istotę zaburzeń form gramatycznych. Wymienione badania agramatyzmu w afazji prowadzą do opisu błędów gramatycznych na poziomie paradygmatycznym i syntagmatycznyrn.
