Może to wynikać zarówno z niedoroz­woju całego mózgu w następstwie przebytego niedotlenienia we wczes­nym okresie życia płodowego, jak również zależeć od kształtowania się dominacji mózgowej u badanych dzieci; wrodzone zaburzenia mowy nie mają charakteru zaburzeń afatycz- nych, gdyż istotą ich jest brak rozwoju mowy datujący się od najwcześ­niejszego dzieciństwa. Autorka proponuje dla tego rodzaju zaburzeń […]

Zaburzenia afatyczne powstają w wyniku uszkodzenia pewnych ob­szarów mózgu związanych z mową i polegają na utracie rozumienia mo­wy lub mówienia. Zaburzenia te są mało opracowane, w odróżnieniu od afazji dorosłych. Początek badań nad afazją dziecięcą dała praca E. Gutt- mana z roku 1942. Kolejne prace, głównie po roku 1950, mają charakter doniesień i do­tyczą dzieci […]

U dzieci szkolnych opisywano, towa­rzyszące zaburzeniom mowy, zaburzenia czytania i pisania. Przeprowadzone przez E. Dilling-Ostrowską badania wykazały, że symptomatologia zaburzeń mowy zależy od stopnia rozwoju strukturalno-czynnościowego mózgu w chwili jego uszkodzenia. Uszkodzenia mózgu, które mają miej­sce w okresie wokalizacji przedsłownej, doprowadzają do opóźnienia roz­woju mowy. W pierwszym okresie rozwoju wokalizacji słownej, tj. w dru­gim roku […]

Zaburzenia mowy u dzieci do czwartego roku życia mają częściej charakter zaburzeń recepcyjno-ekspresyjnych i są przeważnie następstwem uszkodzenia obu półkul mózgu. U dzieci starszych nie ma wyraźnej różnicy w częstości występowania zaburzeń ekspresji słownej i zaburzeń typu mieszanego. Najcięższą postać zaburzeń mowy stanowią zaburzenia miesza­  (recepcyjno-ekspresyjne), których ustępowanie we wszystkich przy­padkach było najwolniejsze. Rehabilitacja mowy […]