Przyjmuje się istnienie dwóch głównych mechanizmów zaburzenia centralnej regulacji mowy w jąkaniu. Przy pierwszym z nich jąkanie rozwija się na tle mowy kształtującej się prawidłowo, adekwatnie do wieku. W tych przypadkach powstające zaburzenie szybko nabiera charakteru odruchu warunkowego. Zwrotna aferentacja informująca o rezultatach wykonania czynności artykuiacyjnych z wiekiem rozregulowuje prawidłowo kształtujący się system funkcjonalny mowy ekspresyjnej: pobudzony zostaje system odruchu bezwarunkowego, wysyłane są dodatkowe impulsy w stronę centrum ruchowego mowy, pobudzenie rozprzestrzenia się na jądra ruchowe nie związane bezpośrednio z mową (pojawiają się towarzyszące mowie skurcze mimiczne i muskularne ciała).
