Zjawisko preferowania zdań niesentencjonalnych i automatyzmów w mowie chorych z afazją dynamiczną wyjaśnia się różnicą w procesie tworzenia takich zdań w porównaniu ze zdaniami sentencjonalnymi. Według Rjabowej, a jest to również stanowisko A. N. Leontjewa, zdania niesentencjonalne tworzy się według formuły „bodziec — reakcja motoryczna”, z pominięciem kolejnych etapów realizowania zamysłu, tj. bez kształtowania semantycznego i gramatycznego. Drugi wariant afazji dynamicznej, który w przejawach daje obraz podobny do wariantu pierwszego, wiąże się, zdaniem Rjabowej i Szterna, z zaburzeniem programowania wewnętrznego, z zaburzeniem wewnętrznego schematu wypowiedzi.
