Agramatyzmy zatem, zaobserwowane w afazji dynamicznej i eferentnej tak zinterpretowane, weryfikują tezę Wygotskiego o dwóch planach mowy, choć wnoszą też modyfikację tej tezy w odniesieniu do mowy wewnętrznej. Dyskusyjna jest kwestia interpretowania przez wymienionych autorów mowy wewnętrznej, która w świetle przedstawionego materiału nie jest koniecznym ogniwem na drodze przejścia od myśli do mowy. Strukturalizacja gramatyczna jako proces zawierający się już w programowaniu zewnętrznym, a następujący po uprzedmiotowieniu myśii w znaczeniach słów zewnętrznych, jest procesem złożonym i dotąd w swej złożoności mało zbadanym.
