Zarówno rozważania teoretyczne, jak i praktyka wskazują na konieczność szybkiego i adekwatnego rozpoznawania przyczyn tych trudności. Wczesne ich wykrycie umożliwia skuteczną rehabilitację i uchronienie od zaburzeń o charakterze wtórnym. Zaburzenia nie poddane korekcji trwają nierzadko przez całe życie. Uniemożliwiają osiągnięcie wybranego zawodu, podjęcie planowanych form kształcenia. W przypadku przedłużającego się okresu niepowodzeń szkolnych i przy braku właściwej pomocy dzieci te wchodzą w konflikt ze szkołą, rodzicami i same ze sobą, dochodzi bowiem do zderzenia się realnych możliwości dziecka z oczekiwaniami jego środowiska i własnymi ambicjami zrodzonymi ze słusznego przekonania o posiadanych uzdolnieniach.
