Dlatego technika ta powunna być traktowana tylko jako pierwszy etap w zdobywaniu sprawności mówienia, po którym musi nastąpić etap drugi, zasadniczy, wykonywany w klasie pod kontrolą nauczyciela. Ten drugi etap będzie dopiero służył wykorzystaniu ćwiczonych schematów do tworzenia przez’ ucznia własnych wypowiedzi w języku obcym poprzez takie techniki jak: odpowiedzi na pytania, dyskuje na temat poruszony w tekście, nawiązywanie spraw poruszonych w tekście do własnych doświadczeń itp.”’ (1974, s. 136- 138). Współczesna dydaktyka języka obcego wykorzystuje osiągnięcia, techniki. Maszyna zaczęła zastępować nauczyciela, nabywanie i rozwój doświadczenia językowego w zakresie języka obcego przybrały szczególny charakter wymagający wieloaspektowej analizy. „Mimo znacznych różnic w stopniu wykorzystania laboratorium językowego w procesie nauczania, ustalił się zasadniczo pogląd co do jego przydatności w ogóle. W zasadzie nikt już nie kwestionuje konieczności wykorzystania laboratorium na nowoczesnych kursach języka obcego. Wśród czynników intensyfikujących proces przyswajania języka obcego w laboratorium wymienia się najczęściej dwie zasadnicze grupy, tzn. elementy dydaktyczne i elementy psychiczne”.
