Ci z badaczy, którzy sięgają do lingwistyki,, by czerpać z niej argumenty wyjaśniające mechanizm, nie osadzają ich w jakiejś koncepcji programu tworzenia się wypowiedzi słownej. Ci natomiast, którzy starają się wypełnić istniejącą lukę teoretyczną w koncepcji programowania, nie spełniają podstawowego warunku, aby przy wybieraniu argumentów lingwistycznych wartościować je niezbędną charakterystyką systemową.W sumie stan wiedzy o mechanizmach agramatyzmów przypomina bardziej opis defektów mowy dokonywany z różnych stanowisk, w zależności od rodzaju reprezentowanej wiedzy osoby dokonującej opisu. Trudno wszakże w dotychczasowych próbach badawczych widzieć tvlko samą nieporadność i niedoskonałość.
