System norm nie zakłada ścisłych, niezmiennych działów, lecz jedynie zakreśla ich granice, wewnątrz których realizacja językowa odbywa się zupełnie swobodnie, od przypadku do przypadku, od człowieka do człowieka. Kontekst i konsytu- acja są ważnymi czynnikami nie tylko w aspekcie znaczeniowym, ale także w aspekcie kulturalnojęzykowym, pomagającymi dostrzegać różne osobliwości językowe, kaprysy językowe, w ogóle zjawiska pozanormatywne. Nie wynika stąd, że standard języka literackiego jest jedynie 00– trzebą teoretyczną, jak również nie chodzi o to, by interpretować normę językową jako coś stałego, a zarazem realnego w wahającej się rzeczywistości językowej konkretnej realizacji praktycznej. Chodziłoby o przeciwstawienie systemu norm i ich ucieleśnienia językowego, które jednakże nie jest tożsame z przeciwstawieniem systemu językowego i mowy.
