Te formy językowe, jak przysłówki lub przyimki, które małe, normalnie słyszące dziecko dość wcześnie sobie przyswaja, zawierają bogatą treść abstrakcyjną, wyrażającą stosunki między przedmiotami i zdarzeniami. Tymczasem dzieci głuche mają duże trudności właśnie z opanowaniem zdolności posługiwania się tymi formami językowymi, jak wykazały badania L. Gepperto- wei (1968). W związku z tym wiele cech jakościowych jest dzieciom głuchym wyrazić trudniej. Nieco łatwiej przychodzi im operowanie cechami ilościowymi, zwłaszcza w odniesieniu do konkretnego materiału. Nie znaczy to wcale, by przy użyciu specjalnych metod dydaktycznych i wcześnie podjętej rehabilitacji nie mogły w ogóle opanować tego rodzaju pojęć.
