Do elementów psychicznych H. Stasiak zalicza:izolację w kabinie i akustyczne bodźce adresowane niejako indywidualnie, docierające do odbiorcy przez słuchawki, które pozwalają na znaczną eliminację szumów cybernetycznych;optymalne warunki w laboratorium do utrwalania stałych związków między bodźcem a reakcją językową, które są nie uświadomioną reakcją na sygnał. Pokrywa się to z behawiorystyczną teorią reakcji S->R, która w odniesieniu do wytwarzania się automatyzmów nie straciła aktualności;to, iż w pracy nad przyswajaniem języka obcego zaangażowane są -trzy ośrodki korowe: słuchu, mowy i wzroku. Dwa pierwsze znajdują się wobec siebie w stałej relacji bodźca i reakcji, natomiast ośrodek wzroku pełni funkcję sygnalizacyjną, różną zresztą w przypadku ilustracyjnego przedstawienia sytuacji i graficznego wyobrażenia języka;to, iż elementem pozytywnym nie dającym się pominąć jest prawie całkowita likwidacja zahamowań w mówieniu u osobników nadwrażliwych i z kompleksami;to, że najistotniejszy dla ucznia nie jest już nauczyciel, który w szczególnych sytuacjach może nawet stanowić czynnik hamujący, lecz problem językowy i konieczność jego rozwiązania;konieczność wzmożonej koncentracji uwagi wynikająca z układu ćwiczeń w których nieuchwycenie wzorca uniemożliwia poprawną reakcję, wpływa na zwiększoną aktywność także w zakresie rozumienia ze słyszenia. Dotyczy to więc fonicznego kodu analitycznego, który wielu autorów niesłusznie uważa za „bierną” percepcję.
