Afazja recepcyjno-ekspresyjna stanowi najcięższy typ zaburzeń mowy zarówno pod względem obrazu klinicznego, jak i rokowania. Dzieci dotknięte afazją tego rodzaju nie rozumieją żadnych słów i porozumiewają się z otoczeniem za pomocą gestykulacji i nieartykułowanych dźwięków. Stąd często skierowywane są omyłkowo do zakładów dla dzieci głuchoniemych lub do zakładów psychiatrycznych.Afazja wrodzona typu ekspresyjnego charakteryzuje się zaburzeniami artykulacji i rozwoju mowy. Werbalizacja przedsłowna przebiega u tych dzieci prawidłowo, lecz nie przekracza okresu echolalii. Pierwsze słowa dziecko zaczyna wypowiadać w okresie 2,5 roku życia lub 3,5 – 4 r.ż. Zdolność tworzenia zdań dzieci te osiągają bardzo późno (7 ■ 8 r.ż.) i często nie nabywają nigdy umiejętności posługiwania się mewą. Mowa wykazuje zaburzenia artykulacji i składni, czasem występują zaburzenia intonacji.
