Komputer, a raczej przeglądarka WWW^ wysyła wtedy do odpowiedniego serwera HTTP „zamówienie” na stronę. Tak jakby mówił „daj mi dokument X”. Gdy serwer nie jest akurat bardzo zajęty, zaczyna wysyłanie strony – zgodne z opisanym już protokołem TCP/IP. Łącznik umieszczony na stronie WWW wskazuje dokładnie na nową stronę za pomocą tak zwanego adresu URL – Uniform Resource Locator. Na pojedynczych serwerach WWW zgromadzone są całe masy dokumentów. URL wskazuje dokładnie tylko na jeden z nich. Np. pełny adres strony „domowej” (głównej albo początkowej) serwera firmy Netscape wygląda tak: http://www.netscape.com. Jeśli na tej stronie wybierzemy link „contents” prowadzący do spisu treści stron firmy, albo – inaczej – mapy serwera, to znajdziemy się pod adresem URL http://www.netscape.com/ map/index.htm.
